De Nederlandse vlag

19-07-2022

In mijn kindertijd in het dorp Lunteren op de Veluwe hingen mijn vader en moeder de vlag uit aan de gevel naast de voordeur. Zij deden dat – in de vroege ochtend – op Koninginnedag en op 5 mei en halfstok op 4 mei. En voor het donker werd, haalden ze de vlag weer binnen. De vlag werd – netjes opgevouwen – bewaard in een doos in de kast. Het was voor mij als klein jochie pure magie.

Ik ben in mijn verdere leven nooit een fervente nationalist geweest. Ik geloof heel erg in internationale samenwerking. Op 24 oktober hang ik de vlag van de Verenigde Naties uit, en op 9 mei (Europadag) de vlag van de Europese Unie. Op 11 oktober hangt er de Regenboogvlag. En als ik er een had, zou ik de vlag van de Oekraïne op gezette tijden uithangen.

Dus als je mij ooit had voorspeld dat ik het nog eens zou opnemen voor de Nederlandse vlag, dan had ik ongelovig geglimlacht. Maar ik schaar mij in het gezelschap van Marco Kroon, drager van de Militaire Willems-Orde. Op zijn LinkedIn-pagina zegt hij: “Behandel onze Nederlandse vlag alstublieft met het nodige respect. (..) De vrijheid van deze kleuren is namelijk betaald met Nederlands bloed." Met grote verbazing zie ik hoe de omgekeerde vlag al weken dag en nacht in weer en wind aan gevels en vlaggenstokken hangt. Soms zelfs – en dat is helemaal diep treurig – halfstok. Met nog grotere verbazing zie ik dat zelfs de gemeentelijke overheid (zoals die in Hoogeveen) die omgekeerde vlaggen laat hangen op plekken die onder haar gezag vallen.

Natuurlijk ken ik de achtergrond van deze vorm van protest. Daarover is veel te zeggen, maar dit opiniestuk gaat daar niet over. Als je iets wil zeggen, als je protest wil laten horen, prima. Doe dat vooral. Hang grote rode boerenzakdoeken aan je vlaggenmast, hang spandoeken op of zet borden in je tuin. Als je iets vindt, spreek je uit, zonder te beledigen of te bedreigen natuurlijk.

Want – naast het basisrespect voor de Nederlandse vlag – speelt er nog iets fundamentelers. Wij wonen met elkaar in dit kleine land, waarvan het rood-wit-bauw het symbool is. Wij delen een geschiedenis. Wij delen een heden, waarin we met elkaar onze gezamenlijke problemen moeten zien op te lossen. En wij delen een toekomst, naar ik hoop. En wat wij vooral ook delen is iets van wezenlijk belang, namelijk onze rechtsstaat: die plek waar we onze democratische besluiten nemen en handhaven, hoe onvolkomen ook. En als we tornen aan de rechtsstaat, tornen we aan het fundament onder onze samenleving.