Kastanjekade

De Kastanjekade is gemaakt voor de herfst. Er is geen seizoen, waarin deze straat meer tot z’n recht komt. De bomen, die de spoorlijn aan het gezicht onttrekken (ik neem voetstoots aan dat het kastanjes zijn; verstand heb ik er niet van) hebben de meest schitterende kleuren. En een belangrijk deel van de kleuren heeft de grond bereikt. Daar rijdt van tijd tot tijd een veegwagentje van Wijkbeheer, want je kan de kleuren ook weer niet te lang laten liggen; daar worden ze bruin van.

Het is één van de weinige straten in de wijk, misschien wel in de stad, met een omgekeerd parkeerprobleem: te veel parkeerplaatsen voor te weinig auto’s. De inwoners hebben kennelijk geen auto, laat staan twee, zoals in veel andere straten. En ook anderen willen deze kade niet verstoren met al te veel blik.

In het midden staan trouwens paaltjes in het wegdek: je kunt de Kastanjekade wel ‘nemen’, maar alleen per fiets of te voet.

Als je dat laatste doet, zoals ik door de week twee keer per dag, dan kan je – zeker aan het eind van de middag lopend zappen door je van televisie naar televisie te verplaatsen. Die hebben ze wel, de bewoners van de Kastanjekade.

Het moeten gelukkige mensen zijn: herfstkleuren, bewegende beelden en geen auto’s.