Op deze vroege augustus-morgen had de zon zich in de lichtblauwe lucht gevestigd, duidelijk om er te blijven en er opnieuw een tropische dag van te maken. Binnen, in het huis, was het nog betrekkelijk koel. Dat zou binnen enkele uren veranderen, wist hij, maar voorlopig was het de prettigste plek om te verblijven. Hij moest de laatste boeken, meegenomen uit de flat, op de boekenplanken zetten, op hun juiste plaats. Wat de juiste plaats was, werd bepaald door een combinatie va

Op vlucht GA 211 zat hij op 14 C, gangpad. Hoe konden luchtvaartmaatschappijen denken, dat ze weg konden komen met het plaatsen van rij 14 na rij 12 om zo het lot tarten, dacht hij. Hij zat in rij 13, hoe je die ook noemde. Hij keek opzij en zag – op 14 A – een jonge man. Dat was degene, die de deur zou moeten openen in het geval van een noodlanding. Hij keek naar de zachte donkerbruine huid van diens tengere onderarm. Door de koptelefoon zong Leonard Cohen: "Dance me to you

Er was iets gebeurd, er waren misverstanden gerezen, fouten gemaakt, en plannen moesten worden veranderd, last minute, en daar hield hij niet van. Hij hield ervan als zijn leven in overeenstemming was met zijn agenda. Het resultaat was onrust. Aan het bureau, waar hij niet geacht werd te zitten, werkte hij niet. Hij zocht het internet af met hoge intensiteit, maar met een laag bewustzijn. Het een leidde tot het ander, niet zo zeer door het nemen van beslissingen, maar door he

Hij was nogal ver weg, toen hij de recensie las - ver weg is een betrekkelijk begrip voor hen die reizen – Hij zat in de ruime kamer van het Sheraton in Tirana, omringd door al die zaken, die in een hotelkamer horen: een sweet-sleeper bed, een grote televisie, een klein bureau en een stoel. Er was ook een bank, maar dat was voor een hotelkamer eigenlijk behoorlijk overbodig. Hij was alleen, en hij voelde zich ook alleen, - en ook dat was een betrekkelijk begrip voor hen die r